İnsan olmak zor… belki her insanın özlemi ama az bir insanın gayretidir insan olmak. Deprem yardımı dağıtılır. Kimi ihtiyacı olmadan yiyecek ve ev parası alma derdine düşer kimi de benden daha fazla ihtiyacı olanlar var deyip ihtiyacı olduğu hâlde yardımı almaktan çekinir. Kimi kiralık evini eski değerine nazaran iki katına çıkarır kimi de depremzedeler bu soğukta ne yaparlar deyip evini belli bir süreliğine ücretsiz kiraya verir. Bazı kalpler sıcak evlerinde oturup çaylarını rahatça yudumlarken bazıları ise sımsıcak evinde dışarıda kalanları düşünerek yorgan üzerindeyken titrer. Bazı insanlar hayatının baharında Allah için vatanı uğruna şehit olur bazıları ise “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” der. Terazisi sırf yanlış olmasın diye malını fazladan verenler varken malını daha az verme uğruna terazide hile yapanlar var. “Ben adilim!” diye bas bas bağırıp adaletsizlik yapanlar bir tarafta dururken adaleti temin etmek adına durmadan çalışan insanlar da yok değil. İnsanlara tebessüm ettirebilme adına sürekli iyilik yapmayı kendine ilke edinen insanlar devamlı koştururken menfaati uğruna her şeyi caiz görüp koşturan insanımız da azımsanamayacak sayıda çok. İşini dürüst yapmaya çalışanların yanında dakikaları sayıp bir an önce kaçayım bu işten diyenler de yine maalesef azımsanamayacak ölçüde. Velhasıl insan olmak başlı başına bir mücadele gerektirir. Hem de öyle bir mücadele ki insanın kendisiyle olan mücadelesi… Elazığ depreminde güzel insanımızın azımsanamayacak kadar çok olduğuna da hepimiz şahit olduk. Bu konuyu destekler nitelikte olan “Şiir Dünyam” adlı kitabımdaki bir şiirimi sizlerle paylaşarak konuya şimdilik bir nokta koymak istiyorum.
İNSAN
Bir tebessüm aradım insanların yüzlerinde
Dert, yorgunluk, soğukluk vardı ifadelerinde
Bir canlılık aradım var mıdır gölgelerinde?
Ruh hâlleri yansımış, ışık yok çevrelerinde
Bir muhabbet aradım insanların kalplerinde
Suskunluk, uzak kalma isteği var hislerinde
Bir dürüstlük aradım insanların yüreğinde
Yalan, sahtekârlık bol çürüklük niyetlerinde
Bir cömertlik aradım insanların ellerinde
Bencillik ve cimrilik yatıyor temellerinde
Bir doğruluk aradım kollardaki saatlerde
Hepsi farklı gösterdi kendi çıkarları içinde
Bir adalet aradım ben adilim diyenlerde
Kendi kefesi ağırdı başkası hafif değerde
Bir eşitlik aradım çok savunan gönüllerde
Zengin, güçlü tamamdı gariban peki nerede?
Bir terbiye aradım dışı öyle kimselerde
Kur’an, sünnet tanımaz duydukları dillerinde
Bir özgürlük aradım özgürüm diyen yerlerde
İstekleri dünyaymış ebet yok zihinlerinde
Bir define aradım dünya, mal düşkünlerinde
Bir küp altın dediler defineleri yok hükmünde
Bir kederli aradım yakın, uzak tüm illerde
Masiva'dan dertli çok Allah derdi az kalplerde
Bir çevremi taradım kâmil insan var ülkemde
Herkese değil sözler sadece hak edenlere.