(Özel) İki göz odalı evde engelli anne babanın yaşam mücadelesi
Diyarbakır'da yaşayan engelli Fehime ve Aydın Karakaş çifti, iki kız çocuklarıyla birlikte iki göz odalı evde yaşam mücadelesi veriyor. Çocuklarının isteklerini maddi imkansızlıklardan dolayı yerine getiremediğini kaydeden baba Karakaş, Bazen ölmek istiyorum, gün oluyor ağlamak zorunda kalıyorum dedi.
Diyarbakır'da yaşayan engelli Fehime ve Aydın Karakaş çifti, iki kız çocuklarıyla birlikte iki göz odalı evde yaşam mücadelesi veriyor. Çocuklarının isteklerini maddi imkansızlıklardan dolayı yerine getiremediğini kaydeden baba Karakaş, 'Bazen ölmek istiyorum, gün oluyor ağlamak zorunda kalıyorum' dedi.
Diyarbakır'ın Bağlar ilçesinde derme çatma çatısı akan iki göz odalı bir evde yaşayan engelli 42 yaşındaki Fehime ile 48 yaşındaki Aydın Karakaş çifti, çocukları için mücadele ediyor. Üç ayda bir aldıkları engelli maaşıyla geçinip, okula giden iki kız çocuklarına gelecek hazırlamak isteyen Karakaş çifti, ev sahipleri üç ayda bir ödeme kabul etmediği için başka ev kiralayamadıklarını söyledi. Evin bir odasını oturma salonu olarak düzenleyen Karakaş çifti, bir odalarını da hem kiler hem ayakkabılık hem çamaşırlık hem de çocukların çalışma odası olarak kullanıyor. Çocuklarının daha güzel yerlerde okunmasını istediğini ancak 9 yıldır KOAH hastası olduğu için çalışamadığını vurgulayan baba Karakaş, çocukların isteklerini yerine getiremediği için bazen kendini öldürmek istediğini bazı günler ise ağlamak zorunda kaldığını ifade etti.
'Kızlarımın bir geleceği olsun istiyorum'
Beş yaşında havale geçirdikten sonra tedavi olma imkanı olmadığından bir elinde engel oluştuğunu kaydeden anne Fehime Karakoç, 'Sahibim olsaydı belki elim iyi olurdu. Artık bir şey de yapamıyorum, kolum tutmuyor. Zorla iş yapıyorum. Eşim ve çocuklarım bana yardım ediyor. Durumum olmadığı için bu evdeyim. Kız çocuklarımın ikisi de okul okuyorlar. Bana bir yardım eli uzatılmasını istiyorum. Bana bir destek çıksınlar. Kızlarım okul okuyor. Onlara ben bakmıyorum Allah bakıyor. Bakacak gücüm yok. Bakacak gücüm olsa bu evde oturmazdım. İstiyorum kızlarım bir meslek sahibi olsunlar, bir gelecekleri olsun. Burada yaşamak istemiyorlar. Bana 'arkadaşlarım nasıl ben nasılım' diyorlar. Ne yapayım arkadaşların durumu var ama benim yok' dedi.
'İki gözlü evde yaşıyoruz'
Akciğer hastası olduğu için bir şey yapamayan ve oksijen makinesine bağımlı hale gelen 48 yaşındaki engelli baba Aydın Karakaş, 'KOAH hastasıyım. İki sefer akciğer ameliyatı oldum. 9 yıldan bu yana çekiyorum son 4,5 yıldır tam ağırlaştı hastalığım. Durum hiç iyi değil. Üç aylık devletin imkanıyla geçiniyoruz. Bazı insanlar var eğer Allah malı verirse veriyor yoksa da evin hali bu. İki gözlü evde oturuyoruz. Kimse ev de vermiyor. Her ay peşin istiyorlar. Kendi büyük kızım ile problem yaşıyorum. İmkan yok bu iki gözlü evde oturuyoruz. Bazen yüz yüze geliyoruz. Güzel bir evim olsa, oturacak bir yerim olsa, devlet aylık verse bana daha rahat geçinmek istiyorum' diye konuştu.
'Bazen ölmek istiyorum'
Çocukların daha güzel yerlerde okumalarını istediğini kaydeden baba Karakaş, sözlerine şöyle devam etti:
'İmkansızlık onların okumasına da engel oluyor. Kız geliyor, yemiyor, içmiyor. Küsüyor bana. Onun kelimeleri beni daha da kahrediyor. Bazen diyorum 'öleyim.' Bazen ölmek istiyorum kızım geliyor 'baba herkesin parası var bizim yok, niye öyle oluyor' diyor. Çalışamıyorum da, çalışmayınca kahroluyorum. Gün oluyor ağlamak zorunda kalıyorum. Çocuklarıma iyi bir gelecek için yardım eli uzatılsa çok iyi olur.'
Diyarbakır'ın Bağlar ilçesinde derme çatma çatısı akan iki göz odalı bir evde yaşayan engelli 42 yaşındaki Fehime ile 48 yaşındaki Aydın Karakaş çifti, çocukları için mücadele ediyor. Üç ayda bir aldıkları engelli maaşıyla geçinip, okula giden iki kız çocuklarına gelecek hazırlamak isteyen Karakaş çifti, ev sahipleri üç ayda bir ödeme kabul etmediği için başka ev kiralayamadıklarını söyledi. Evin bir odasını oturma salonu olarak düzenleyen Karakaş çifti, bir odalarını da hem kiler hem ayakkabılık hem çamaşırlık hem de çocukların çalışma odası olarak kullanıyor. Çocuklarının daha güzel yerlerde okunmasını istediğini ancak 9 yıldır KOAH hastası olduğu için çalışamadığını vurgulayan baba Karakaş, çocukların isteklerini yerine getiremediği için bazen kendini öldürmek istediğini bazı günler ise ağlamak zorunda kaldığını ifade etti.
'Kızlarımın bir geleceği olsun istiyorum'
Beş yaşında havale geçirdikten sonra tedavi olma imkanı olmadığından bir elinde engel oluştuğunu kaydeden anne Fehime Karakoç, 'Sahibim olsaydı belki elim iyi olurdu. Artık bir şey de yapamıyorum, kolum tutmuyor. Zorla iş yapıyorum. Eşim ve çocuklarım bana yardım ediyor. Durumum olmadığı için bu evdeyim. Kız çocuklarımın ikisi de okul okuyorlar. Bana bir yardım eli uzatılmasını istiyorum. Bana bir destek çıksınlar. Kızlarım okul okuyor. Onlara ben bakmıyorum Allah bakıyor. Bakacak gücüm yok. Bakacak gücüm olsa bu evde oturmazdım. İstiyorum kızlarım bir meslek sahibi olsunlar, bir gelecekleri olsun. Burada yaşamak istemiyorlar. Bana 'arkadaşlarım nasıl ben nasılım' diyorlar. Ne yapayım arkadaşların durumu var ama benim yok' dedi.
'İki gözlü evde yaşıyoruz'
Akciğer hastası olduğu için bir şey yapamayan ve oksijen makinesine bağımlı hale gelen 48 yaşındaki engelli baba Aydın Karakaş, 'KOAH hastasıyım. İki sefer akciğer ameliyatı oldum. 9 yıldan bu yana çekiyorum son 4,5 yıldır tam ağırlaştı hastalığım. Durum hiç iyi değil. Üç aylık devletin imkanıyla geçiniyoruz. Bazı insanlar var eğer Allah malı verirse veriyor yoksa da evin hali bu. İki gözlü evde oturuyoruz. Kimse ev de vermiyor. Her ay peşin istiyorlar. Kendi büyük kızım ile problem yaşıyorum. İmkan yok bu iki gözlü evde oturuyoruz. Bazen yüz yüze geliyoruz. Güzel bir evim olsa, oturacak bir yerim olsa, devlet aylık verse bana daha rahat geçinmek istiyorum' diye konuştu.
'Bazen ölmek istiyorum'
Çocukların daha güzel yerlerde okumalarını istediğini kaydeden baba Karakaş, sözlerine şöyle devam etti:
'İmkansızlık onların okumasına da engel oluyor. Kız geliyor, yemiyor, içmiyor. Küsüyor bana. Onun kelimeleri beni daha da kahrediyor. Bazen diyorum 'öleyim.' Bazen ölmek istiyorum kızım geliyor 'baba herkesin parası var bizim yok, niye öyle oluyor' diyor. Çalışamıyorum da, çalışmayınca kahroluyorum. Gün oluyor ağlamak zorunda kalıyorum. Çocuklarıma iyi bir gelecek için yardım eli uzatılsa çok iyi olur.'